FELT SENSE

- een nieuw initiatief van Voel Bewust -

FIBRE ART - Ambachtelijk werk met huiden, vachten en natuurlijke verfmethoden

Toen mijn Finse moeder meteen na haar huwelijk en direct zwanger van mij naar Nederland kwam, schudde ze haar Fins zijn van zich af om zich zo goed mogelijk te kunnen aanpassen aan de Nederlandse gewoonten. Mijn vader maakte toentertijd nog maandenlange zeereizen als stuurmans-leerling. Tot ik een jaar of 3 was sprak mijn moeder Fins met mij, maar zodra ze het Nederlands machtig was, spraken we deze taal nooit meer samen. Voordat ik naar de kleuterschool ging was ik alles vergeten. Ik verloor hiermee niet alleen de Finse taal, maar ook een stukje Fins bewustzijn en de Finse cultuur. De vakantiereizen in mijn jeugd versterkten het verlangen naar verbinding met het land en mijn familie, maar waren te infrequent om een band op te bouwen. Zonder gemeenschappelijke taal verliep alle communicatie via mijn moeder, als ze zin had om te vertalen. Lang was dit prima. De laatste jaren ervaar ik een gat in mijn ziel. Iets heeft niet kunnen aarden in mijn bestaan.

Mijn pogingen om me als volwassene op rationeel niveau te verbinden met Finland mislukten. Ik las wat over de veelbewogen Finse historie, maar kan de details maar niet onthouden. De woorden landen niet. Mijn krachtigste herinneringen bewaar ik aan de geur van hars en dennennaalden in de bossen, het ruige gevoel van de rots in de tuin van mijn grootouders en de kleuren van water en berkenbast. Mijn zintuigen als ingang tot Finland.

Mijn Finse wortels

Mijn grootouders waren grotendeels zelfvoorzienend. Zij bezaten de kennis om te leven van en met de natuur. Foerageren in de bossen, vissen vangen, groenten kweken en conserveren, een varken houden voor de jaarlijkse slacht, huizen bouwen, kleding maken. In één generatie is deze kennis verloren gegaan. Oude kennis van een land dat voelt als oer. Waar de natuur nog wild en ontembaar is. Waar je nietig bent tegenover de kracht van de elementen.

Mijn werk: oeroude kennis

Met mijn werk verover ik stukje bij beetje de oeroude kennis terug die ergens in mijn DNA zit opgeslagen. Ik probeer het gevoel te vangen om te leven van en met de natuur. En dat voelt heel natuurlijk. Zo voel ik me op wonderlijke wijze sterk aangetrokken om te werken met huiden en vachten. Het voelt oer om met mijn handen iets moois te maken. Door harde fysieke arbeid te leveren, waar ik vervolgens iets zachts en subtiels aan toevoeg.

Ik ben geen expert, ik experimenteer. Ik ben nieuwsgierig en leergierig. Verleg mijn grenzen. Ik schraap schoon, snijd weg, verwijder poep, kook brains. Ik maak 'heksensoepjes' om stoffen te verven met oude natuurlijke methoden.

Het voelt kwetsbaar om deze nieuwe verbinding met oer, met mijn Finse ziel te laten zien.
Ik geef me bloot. Mijn huid, mijn ziel zonder bescherming.

“Kan jij het hebben,

Als niemand anders,

Dat ik geen licht geef, niet warm ben,

Dat ik niet mooi ben, niet veel

Dat geen bron ontspringt

in mijn diepte

Dat ik alleen dit gezicht heb,

geen ander.

Ben ik door jou, zonder schaamte,

gezien, genomen,

door niemand minder?

Zou dat niet veel te veel waar zijn?”

(Huub Oosterhuis - Ken je mij)

Sjamanendrums

Sjamanendrums worden al duizenden jaren gebruikt om op ritmische wijze rituelen te ondersteunen. Om te zingen en te dansen bij het hypnotiserende geluid van een dierenhuid op frame die in trilling wordt gebracht. Dit werd veelal gedaan door vrouwen.

Ik heb in Nederland het maken van sjamanendrums geleerd. Van gedroogde ongelooide huid, en later ook van rauwe huid die ik zelf schoon maak. De huid wordt gespannen over een frame. Na het drogen krijgt de drum haar eigen unieke klank. De trommel wordt bespeeld met een klopper of met de hand. Het geluid van de drum hangt samen met het type huid, dun of dik, kaal of behaard. Ook het weer speelt een rol in de klank.

Het is bijzonder om in afstemming met anderen te drummen, in afstemming met de omgeving en met mijn eigen stemming. Het ritme dat ontstaat weerspiegelt de energie van dat moment.

Visleer

De huid van gefileerde vis wordt over het algemeen weggegooid. Met een eenvoudige techniek verander je deze huid in prachtig leer. Inheemse volkeren gebruiken al duizenden jaren lang visleer bijvoorbeeld voor het maken van kleding en draagtassen. Na de basiscursus bij Adrine Pool experimenteer ik met het gebruik van dit materiaal. Zo wordt afval weer waardevol.

Vilt

Mijn grote liefde is het maken van vilt. Om te vilten gebruik ik ruwe schapenvachten of gekleurde gekaarde wol. Door middel van heet water, zeep en wrijving hechten de wolvezels zich aan elkaar en ontstaat een samenhangend geheel. Het vilt combineer ik met visleer, borduurwerk, hout, steentjes en stoffen.

Ecoprinten

Een nieuwe liefde dient zich aan voor het maken van afdrukken van bladeren en bloemen op katoen, linnen, zijde en wol. De stoffen worden geprepareerd om de afdruk licht- en wasecht te maken en om bepaalde kleureffecten te bereiken.

Mijn producten zijn te koop via mijn Felt Sense Facebook winkel. Stuur me een e-mail of whatsapp bericht als je belangstelling hebt.